uitvaart mama

In de ochtend is mij moeder opgehaald bij haar huis en overgebracht naar de kerk.
Mij moeder lag naar haar overlijden thuis opgebaard, dit wilde zij graag en voor ons was het ook erg fijn.
Dit gaf ons de gelegenheid om rustig afscheid te nemen.

Om 13.30 hebben wij samen (papa, broer & vriendin, Henri & ik) voorgoed afscheid genomen van onze moeder,
dit hebben wij gedaan door gezamelijk de kist af te sluiten.

Rond 14.00 begon het condoleren, het was hartverwarmend om te zien hoeveel mensen er waren(300 a 400 personen) en
hoe liefdevol er over mij moeder werd gesproken.

Na het condoleren volgde de kerkdienst, (deze dienst had mij moeder samen met de dominee al helemaal voorbereid en doorgesproken).
Het was een mooie dienst die ook erg verdrietig was maar ook wel hoop gaf.
Mij moeder had mij gevraagd om iets voor te dragen in de kerk, gelukkig heb ik dat kunnen doen.
Ik heb iets verteld over het leven van mij moeder en dingen die wij samen hebben beleefd,
daarnaast heb ik de songtekst van het lied "De Steen" voorgelezen.:

Ik heb een steen verlegd,in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier, hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen,
neemt de rivier m’n kiezel met zich mee.
Om hem, dan glad, en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.

Ik heb een steen verlegd,in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.

Ik heb een steen verlegd,in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan

Na de dienst hebben wij als directe familie de kist uit de kerk gedragen en
zijn wij in de stromende regen naar de begraafplaats gelopen.
Daar werden de laatste woorden gesproken door de dominee en mij broer heeft het dankwoord gedaan.
Aansluitend werd de kist naar beneden gedaan en konden wij als directe familie de gele rozen bij graf in doen.

Toen zij samen wij terug gelopen naar de kerk… en hebben wij gezamelijk met de
overige bezoekers een kop koffie en broodje genuttigd.

Het blijft een vreemde situatie… de hele dag gaat als een roes aan je voorbij en later besef je pas wat er gebeurd is…
en dat maakt het niet makkelijker om je verdriet te vrije loop te laten gaan.