Hardlopen

Januari / februari 2016

Sporten, het blijft voor mij iets bijzonders. Ik wil heel graag sporten maar ik hoef niet zo nodig om score neer te zetten. Maar het wordt wel min of meer altijd van je verwacht. Alles wordt afgewogen aan een soort van ijkpunt. “Hoeveel loop jij dan?” “Ga jij met Henri lopen?”.

Op zichzelf niets mis mee, maar het doet mij terug denken aan mijn jeugd, mijn vader was een sportman. Hij heeft veel bereikt door hard te werken en zijn grenzen constant weten te weerleggen. Hij kreeg er veel erkenning voor door vele prijzen te winnen en zijn manier van leven was gezond te noemen. Maar toch zat er een keerzijde aan. Het was nooit genoeg… altijd moest het beter. Wanneer als ik kind met hem ging fietsen, dan zei hij: “kom op, harder!”. Natuurlijk bedoelde hij het niet zo kwaad, hij wilde graag dat zijn kinderen ook het geluk zouden ervaren van sporten zoals hij het ook had ervaren.

Maar terug naar januari 2016, ik merkte aan mezelf dat ik onrustig was.. beetje stuurloos. Op mijn werk loopt alles door, zelfs na de sluiting van Dronten. Met mijn studie wil het gewoon niet lukken, op een vrije dag kon ik rustig de hele dag op de bank blijven liggen. Terwijl ik eigenlijk genoeg studie-deadlines heb… Er ging iets fout!!! Henri had al meerdere malen gezeg: “ga maar sporten dat levert je energie op”. Dat was voor mij een verkeerd signaal want sporten kost alleen maar energie…

Ondanks dat beeld heb ik toch maar besloten om te gaan sporten: hardlopen althans dat was het idee…. halverwege januari ben ik begonnen. Het gaat goed.. natuurlijk loop ik geen top tijden. Maar dat wil ik ook niet.. ik wil gewoon lopen voor mezelf!! Henri had wel gelijk, het levert mij energie op, nu volhouden😀. Ik wil twee x per week gaan lopen.