Donderdag 16 mei 2024

Wij hebben lang nog niet alles gezien van Liverpool, dus wij gaan naar het ontbijt weer op pad, eerst wandelen wij naar het station. Ik blijf mij altijd verbazen als ik op vakantie ben, hoe snel ik kan onthaasten van mijn normale leven. Als ik thuis ben blijven de prikkels maar komen maar dat verdwijnt helemaal tijdens mijn vakanties, dan geniet ik van alle nieuwe dingen die ik zie en meemaak.

Het weer is goed als wij de Metro instappen, wij stappen weer uit bij James station. Martijn is de reisleider, hij en Linda lopen meestal voorop. Rob en ik volgen Linda en Martijn. Zo houden wij elkaar in de gaten.

De eerste stop voor vandaag is de kerk met de naam: Our Lady and St. Nicolas, deze kerk kent zijn oorsprong uit 1360 en eeuwenlang zou deze kerk het silhouet van Liverpool bepalen. Al is dat niet de huidige kerk want tijdens een bombardement in 1940 is een groot gedeelte van deze kerk vernietigd. De kerk is niet indrukwekkend qua interieur, buiten de kerk is er parkje waarin The Blitz Memorial is te zien. Dit is ter nagedachtenis voor de slachtoffers van de bombardementen van de 2^e wereldoorlog.

Onze volgende stop is een museum over de 2^e Wereldoorlog. Dit museum is een alternatief voor Rob en mij want wij wilden in eerste instantie naar The U-Boat Story. Daar kon je een Duitse onderzeeboot van binnen bekijken, deze onderzeeër is tijdens een aanval in de oorlog gezonken voor de kust van Engeland. Een aantal jaren geleden is deze geborgen en valt deze te bezichtigen maar helaas niet voor ons want de The U-Boat Story is gesloten i.v.m. renovatiewerkzaamheden.

Het Museum wat wij wel kunnen bekijken is het voormalig hoofdkwartier van de Western Approaches. In dit hoofdkwartier werden alle verplaatsingen van schepen, onderzeeboten in de gaten gehouden om de veiligheid maar vooral om de goederenstroom vanuit Amerika te kunnen garanderen. Het werd ook de Battle of the Altantic genoemd. Deze battle werd uiteindelijk gewonnen door de Britten. Het museum bestaat uit een groot bunkercomplex waar de Britse Inlichtingendienst de codetaal van de Duitsers probeerden te ontcijferen, dit gebeurde in de communicatieruimte. Rob neemt nog even plaats en neemt de nodige telefoongesprekken aan. Het levert een hilarisch videootje op. Klik hier voor de video. In de grootste ruimte van het bunkercomplex is tegen de wand een megabord geplaatst waar vooral de dames de taak hadden om alle verplaatsingen van alle schepen en onderzeeboten in de juiste vakken te plaatsen, zodat men kon zien welke schepen in gevaar waren. Het blijft bijzonder om te zien hoe men toen oorlog moest voeren, tegenwoordig gaat alles digitaal en een stuk sneller. Maar in hun tijd was dit hoofdkwartier een moderne manier van oorlog voeren en dat het best spannend voor deze mensen moest zijn geweest. Ik heb mij persoonlijk nooit zo verdiept in de oorlog aan de andere kant van Engeland, des te mooier om weer nieuwe inzichten te krijgen door dit bezoek.

Als wij weer op straat lopen, genieten wij van het zonnetje dus wij lopen lekker door richting twee kerken die wellicht symbolisch zijn voor de twee verschillende stromen van geloven die in Engeland maar ook in Nederland zijn. We maken een korte stop bij de ingang van China town, met een prachtige versierde poort als ingang tot deze wijk. Overal zie je leuke restaurantjes en ondertussen krijgen wij ook wel zin in wat eten dus tijd voor een lunch. De lunch is erg lekker, het restaurant is niet vol maar er hangt een gezellige sfeer. We blijven genieten.

Wij lopen eerst naar de Kathedraal van Liverpool/The Anglican Cathedral, dit is een klassieke kerk, in 1904 werd er begonnen met de bouw. In 1978 werd de kerk ingewijd door Koningin Elizabeth, beide oorlogen hadden de bouw erg vertraagd. Deze Kathedraal behoort tot de grote kathedralen van de wereld. Je kunt wel zien dat deze kerk relatief nieuw is, er valt genoeg te zien. Zo kun je er een 1700 m2 gebrandschilderd glas zien waarin in de top een afbeelding van Jezus ziet, daar onder hangt een tekst in felroze neonletters:

I felf you and I know you loved me.

Er is een tijdelijke tentoonstelling waarbij de bezoekers een kaartje kunnen schrijven met een tekst voor hun dierbaren. Linda en ik maken daar gebruik van… het is altijd goed om stil te staan bij mensen die er niet meer zijn. Dat is vooral voor Linda tijdens deze reis erg voelbaar.

Maar de gelovigen die Katholiek zijn vonden dat zij ook een nieuwe kerk nodig hadden, maar ook zij kregen te maken met de effecten van de oorlogen, ook deze kerk werd na de 2^e wereldoorlog pas gebouwd. Tussen 1962 en 1967 werd de kerk genaamd: Metropolitan Cathedral of Christ the King gebouwd. Aan de buitenkant lijkt het wel een soort van wigwam, zie de foto’s. Binnen in de kerk, zie je dat de kerk rond is en in het midden staat het altaar. Om het altaar heen kunnen 2300 mensen in de rondte zitten. Daar weer omheen zijn 13 kapellen ingericht met allerlei kunstwerken met Bijbelse figuren. Als je naar boven kijkt naar het middelpunt van de kerk dan zie je de gebrandschilderde ramen die een prachtig effect geven.

Als we weer naar buiten lopen is het begonnen te regenen, dat is een tegenvaller. Gelukkig zijn wij voorbereid en trekken onze regenjassen/poncho’s aan. Regen, het hoort bij Engeland zullen wij maar zeggen. We laten ons niet kennen en lopen door naar een volgende bezienswaardigheid, ondertussen zien wij nog een kunstwerk. Het kunstwerk bestaat uit stapels koffers in verschillende maten en vormen. Deze koffers staan symbool voor de vele mensen die vanuit Liverpool de oversteek naar het onbekende Amerika maakten. Op zoek naar een beter leven. Bij St. George’s Hall is het een drukte van belang, het gehele gebouw is afgezet inclusief de omgeving. Als we dichterbij komen zien wij dat er een film wordt opgenomen, er staan lampen van Warner Bros opgesteld. Als je gaat googelen dan zie je dat Liverpool vaker wordt gebruikt voor films.

Uiteindelijk gaan wij bij World Museum naar binnen, ook dit museum is gratis te bezoeken, dat is altijd lekker vooral als het buiten regent. Het is een mooi museum met verschillende verdiepingen maar wij zijn erg verwend geraakt door onze bezoeken aan verschillende musea in Nederland. Vooral sinds wij lid zijn geworden van de Vriendenloterij, waarbij je gratis naar veel musea in Nederland kan gaan. Persoonlijk vond ik de afdeling over Egypte het mooist om hier te bekijken. Egypte met haar rijke verleden over de farao’s blijft mij bezighouden.  

We besluiten dat het tijd is voor een drankje, we lopen weer naar de straat waar de Beatles hun optredens hadden in Cavern club. In de naast gelegen club zoeken wij een plekje op, er is livemuziek. Wij nemen een drankje, ik kies voor een heerlijk witbiertje. De muzikant speelt veel Engelse klassiekers, het is aardig om naar te luisteren maar de muziek op de muziekband staat te hard. Klik hier voor de video. Na een kleine 30 minuten besluiten wij om de zaak te gaan verlaten, dat hadden ondertussen wel meer mensen gedaan. Jammer, maar van muziek moet je kunnen genieten en niet gaan irriteren.  

Sarah had ons nog wat tips gegeven over eetgelegenheden, dat is altijd prettig om tips te krijgen van familie die weten wat een goed restaurant is. We moesten even zoeken want er waren twee Italiaanse restaurants met bijna dezelfde namen, gelukkig weet Martijn ons weer naar het juiste restaurant te leiden. We worden vriendelijk welkom geheten door een gastheer, wij kregen een tafel aan het raam. Ik pak al snel wat vochtige doekjes uit mijn tas om de tafel schoon te maken. De gastheer komt al snel bij ons aan tafel om zich te verontschuldigen. Zij hebben de tafel verkeerd gelakt en nu geeft deze een plakkerig effect. Je ziet hem ongelukkig kijken en wellicht baalt hij dat het probleem nog niet is verholpen. Wij accepteren zijn excuus en bekijken de kaart.  Martijn en ik bestellen een lekkere pizza en zijn ouders nemen een voorgerecht. De lunch van middag zit bij hen nog in de weg. Wanneer je bij een Italiaan zit, dan zijn er ook altijd lekkere nagerechten, die kan ik moeilijk weigeren. Ik kies voor de Tiramisu, het smaakt heerlijk.

Als wij weer op straat staan, is de regen gestopt. We lopen richting het station van Liverpool, onderweg stoppen wij nog even bij St. Luke Church, die ook wel bekend staat onder een andere naam: Bombed Out Church. In 1941 is er een brandbom op deze kerk gevallen en sindsdien staat alleen het geraamte en de toren er nog. Er is besloten om de kerk niet meer te gaan herbouwen.

Voldaan stappen wij de metro weer in richting Hoylake, het was een mooie dag waarbij wij meer dan 16 km door de stad hebben gelopen.  Vol van indrukken sluiten wij de dag af met een glas wijn in onze vakantiewoning.