Coronavirus

Zondag 15 maart 2020

Terwijl ik bezig ben met mijn afstudeeropdracht dwaal ik steeds vaker af, mijn gedachten gaan steeds minder vaak over school maar steeds meer over het Corona virus. Het onbekende virus waar iedereen over praat of liever niet over wil praten. Je weet als er een storm komt de natuur langzaam gaat veranderen: het gaat waaien, het gaat licht regenen en de lucht wordt donkerder en dan breekt de storm pas echt door en mocht je dan geen goede schuilplaats hebben dan hoop je maar dat de storm snel overgaat. In tegenstelling van een storm laat Corona zich nog niet echt zien, althans niet in de directe omgeving van Deventer. In de media is Corona al een heftige storm van windkracht 10, maar wij voelen dat nog niet zo. Want buiten in Deventer is het nog rustig weer.

Ik hoop dat het buiten ook rustig blijft, maar ik ben bang van niet… In een crisissituatie gebeurd er iets met mensen, dat heb ik van dichtbij meegemaakt tijdens een vakantie in Costa Rica, waarbij er een storm het land compleet plat legde. De gehele dag regende het keihard, de regen kwam in een recht lijn naar beneden, de aarde werd overspoeld door regen. Ik reisde toen samen met vrienden en andere reisgenoten als groep door het land. Wij kwamen vast te zitten in een hotel en het personeel van het hotel verliet het hotel i.v.m. aardverschuivingen, wij kregen geen hulp van onze reisorganisatie. De eerste dagen beschouw je het als gelaten, het kan gebeuren, maar in de 3e dag ontstaat er paniek in de groep. Men gaat huilen, schreeuwen om hulp, ik heb jonge mensen uit mijn groep moeten troosten en ook tot de orde moeten roepen. Want er kan geen hulp komen want organisaties zoals overheden kunnen niet kiezen voor individuele gevallen want dat is te complex. Zij maken de keuze om een centraal plan op te stellen waarbij de meeste mensen gebaat zijn. Dit voelt raar want jij hebt toch ook hulp nodig en velen vanuit mijn reisgroep voelde zich niet gehoord en begrepen de keuze niet. Begrijpelijk, maar je moet ook eigen verstand blijven gebruiken en op zoek gaan naar mogelijkheden.

Gelukkig konden wij na een week vastgezeten te hebben met veel eigen inzet en eigen geld een transport regelen na een klein vliegveld waarbij wij via twee privé vluchten met een kleine vliegtuig het rampgebied konden verlaten. De situatie van corona kan niet worden afgewend, wij zullen er allemaal mee te maken gaan krijgen qua gezondheid, qua economie of anders.

Hopelijk hoeven wij niet te gaan schreeuwen om hulp en kunnen wij met veel hulp van de gezondheidszorg, veel hulp van elkaar en de hulp van God, deze periode met Corona doorstaan.

Laten wij vertrouwen blijven houden en doen wat wij moeten doen!

Liefs Hans-Erik