woensdag 20 Juli 2016
Helaas kan ik geen foto’s uploaden ivm beperkte tot mijn website. 

Vandaag een zeer lange reisdag voor de boeg. We gaan vanuit Tabriz naar Tabak door de provincies Oost- en West Azerbeidzjan. Iran grenst onder andere aan Azerbeidzjan en heeft twee gelijknamige provincies. De wegen in Iran zijn goed, Iran is echter wel veertig keer zo groot als Nederland dus de afstanden zijn groot, vandaag ruim 500km. 

Voor we de stad verlaten bezoeken we de Blauwe Moskee en het naastgelegen Azarbaijan Museum. In het kleine museum een collectie beelden van een Iraanse kunstenaar Ahad Hosseini gemaakt in de periode voor de revolutie. Hij heeft hiermee de grote wereldproblemen willen adresseren. Ook zijn er een aantal prehistorische en pre-islamitische voorwerpen en beelden tentoongesteld. Snel door naar de moskee, helaas is van de oude pracht weinig meer over. De moskee is compleet verwoest door een aardbeving enkele honderden jaren geleden. Inmiddels is het gebouw weer in oude staat herbouwd. De decoratie aan de buitenzijde is echter onherstelbaar verwoest. Aan de binnenzijde is nog voldoende originele decoratie over om toch een goede indruk te krijgen van hoe het geweest moet zijn.
Als we verder rijden trakteert de gids ons voor een tweede keer op een ijsje, lekker hoor. 

We gebruiken de lunch in een stadje onderweg. Lekkere soep en vers gemaakte kebab met een thee tot besluit. Met een groep lunchen kost als snel uur uur tijd en onze Iraanse gids gaat uit haar plaat als we volgens haar een kwartier tijd verspillen. Dit heeft volgens haar de consequentie dat het geplande bezoek aan een archeologische site in de namiddag niet door kan gaan. Dit tot irritantie In de groep. Werk aan de winkel voor onze reisbegeleider :-). 

De hele middag rijden we door om toch de archeologische Unesco site Takht-e Soleyman, ofwel De troon van Salomon en de naastgelegen vulkaan Zendan-e Solymon te kunnen bezoeken. Het geluk is aan onze zijde, de sluitingstijd blijkt zonsondergang te zijn. Onderweg toch nog diverse stops voor toilet en bij politiecontroleposten. Bij een van de posten moet de chauffeur zelfs zijn GPS laten checken om te zien of er geen snelheidsoverschrijdingen zijn begaan. 
We komen aan rond zeven uur en kunnen de site bezoeken met op de achtergrond de ondergaande zon. De temperatuur is nu zeer aangenaam. 
Na de site beklimmen we de vulkaan tot aan het krater gat, hier kijk je 70 meter de diepte in. De vulkaan is niet meer actief maar je ruikt nog steeds een lichte zwavelgeur. Heerlijk om even actief bezig te zijn na al die tijd in de bus. 
Het schemert al wanneer we vertrekken naar ons hotel.

Als we rond tien uur aankomen is er een Koerdische bruiloft aan de gang. We worden nieuwsgierig en uitgenodigd om te kijken en mee te dansen. Wij houden het bij foto’s maken tijdens de dans die wordt opgevoerd. Dames in strakke jurken en soms zelfs zonder hoofddoek dansen samen met kinderen en de mannen in een cirkel rond in de zaal. Een van de jongens legt Henri uit dat het een oude Koerdische overwinningsdans is. 
Tot besluit van de dag toch nog wat gegeten.
Wil jij de nieuwste update direct in je e-mailbox hebben, schrijf je dan via je e-mailadres, te vinden op hanserikboeve.com