Rondreis Iran, dag 6

Donderdag 21 juli 2016

Vanochtend reizen we verder naar Hamadan. We rijden de hele ochtend en maken een stop bij een parkeerplaats langs de weg. In de schaduw onder een paar bomen drinken we koffie en thee uit de meegebrachte thermoskan. Net echt kamperen :-). De publieke wc is wat minder fris en ik krijg te horen dat het plassen tegen een boom in Iran als ongepast en aanstootgevend wordt beschouwd. Niet meer doen dus!

Rond 13:00 uur komen we aan bij het hotel. Hamadan is de stad met een relatief mild klimaat. Evengoed is het 36 graden, dat is prima te doen maar het belooft dus nog wat warmer worden de komende weken. Wat een prachtige grote kamer met vier bedden en een luxe badkamer met stortdouche, muziek, dubbele massagedouche en stoom cabine in een. Een verademing in vergelijking met de afgelopen dagen. De lunch is deze keer weer heerlijk met groente en forel gebakken in een deegkorst.

We hebben wat tijd over en ik probeer te bloggen en te posten. Helaas lukt dat niet, vanavond een nieuwe poging maar dan zonder foto’s.

We bezoeken de Esther & Mordecai Tomb, de begraafplaats van Esther & Mordecai. Het 14e eeuwse gebouw doet tegelijk dienst als synagoge voor de kleine joodse gemeenschap in Hamadan. In Iran wonen in totaal circa dertigduizend Joden.

We besluiten vervolgens om zelf de stad verder te voet te verkennen. Vanuit het centrale plein gaan we naar de bazaar en kopen wat vers fruit. Via de bazaar komen we uit bij de Jame Moskee.

Daarna gaan we naar Hegmataneh Hill, een ruim 35ha grote site met opgravingen van de vroegste steden op deze plek. Op het terrein staat ook een 19e eeuwse kerk.
Als we uitgekeken zijn drinken we nog een alcoholvrij biertje en raken aan met een wat verlegen jonge verkoper. Hij is nieuwsgierig en wil natuurlijk weten waar we vandaan komen en of we euro’s kunnen laten zien. Helaas hebben we geen munten voor hem. Vervolgens herkent hij Arjen Robben in Henri :-). We vragen of hij weet of de formule 1 ook op de Iraanse tv wordt uitgezonden, maar dat zegt hem niks. We schudden de handen en vervolgen onze weg.

Terug op het centrale Imam Khomeini plein wordt het tijd om wat te eten. Helaas blijken de restaurants uit de Lonely Planet (editie 2012) onvindbaar en eindigen we na een uur rondlopen in de drukte, een doos koekjes rijker, wat geïrriteerd in een klein vies zaakje voor een broodje kipkebap.

Daarna snel de taxi in. De chauffeur baant zich een weg door de verkeerschaos naar het hotel.