Rondreis Iran, dag 10

Maandag 25 juli 2016

Vanochtend bezoeken we enkele Zoroastrische plekken. Zoroastrisme was de dominante religie in deze regio voor dat de arabische verovering de Islam bracht. De eerste stop zijn de stilte torens, Dakhmeh-ye-Zartoshtiyun. Het zoroastrisme gelooft in de reinheid van de elementen aarde, lucht, water en vuur, dus begraven en cremeren zijn geen optie. Men liet tot 1970 lichamen van de doden achter op een grote stenen plaat in een toren op een heuvel. Roofvogels vraten dan binnen een of twee weken het lichaam op. Tegenwoordig begraven ze lichamen nadat er in het gat eerst een laag cement is gestort.

De volgende stop is bij de ateshkadeh, een vuurtempel. Er brandt volgens de overlevering sinds 470 een vuur dat diverse keren is verplaatst en sinds 1940 in deze tempel staat. In de tempel zijn ook wat lessen uit hun bijbel te lezen. Op het gebouw prijkt een figuur dat het deel van de ziel representeert dat naar hun god reikt na de dood.

Tot besluit van de ochtend nemen we een kijkje bij het kleine watermuseum. Het museum is wat stoffig maar de binnenplaats is mooi. De gids legt wat uit bij een maquette van een qanat. In vroeger tijden en ook nu nog zijn veel dorpen en steden afhankelijk van water toevoer via ondergrondse kanalen die schoon water uit de bergen aanvoeren.

Terug in het hotel houden we siësta, want de temperatuur is weer ruim boven de 40 graden. Martha onze gids zegt dat het vandaag mee valt, het voelt echter erg benauwd aan, typische gevalletje van een natte bilnaad.

We eten een lekkere Iraanse kippensoep met brood, het smaakt goed. Helaas krijgen wij slecht nieuws te horen, het is Djoser niet gelukt om de verlenging voor Teheran te regelen, alle vluchten zijn vol 🙁 BALEN!

Yazd is de eerste plek in Iran waar we meer dan een verdwaalde toerist tegenkomen. In ons hotel en de oude stad zijn meer toeristen uit België, Frankrijk, Duitsland en Nederland te bekennen. Rond half zes vertrekken we om nog een stukje van de stad te bekijken.

We lopen door het doolhof aan smalle steegjes in de omgeving van ons hotel in de oude stad naar Alexander’s prison, aan hetzelfde pleintje zit ook de tomb of the 12 Imams. De buitenkant van de 15e eeuwse oude school ziet er mooi uit, van binnen is het een oude troep. Het graf is gesloten en bovendien ligt geen van de imams hier begraven.
Samen met enkele andere groepsleden gaan we op zoek naar de Hosseinieh, een mooie facade. We kunnen het niet vinden en de Iraniers die ons helpen ook niet. De medewerker van een bookshop probeert ons zijn library in de krijgen, daar gaan we niet op in. Henri wordt begroet door een Afgaan die met een paar anderen een balletje trapt. Volgens Onze gids zijn er veel Afgaanse vluchtelingen in Yazd.

Na een drankje besluiten wij om vanavond samen te gaan eten en gaan vervolgens onze eigen weg. Er komt nog wel een moment om de zonsondergang te fotograferen.

We dolen door de steegjes en plots vinden we de Hosseinieh :-). Helaas kunnen we niet van het uitzicht over de oude stad genieten hier, want de trappen zijn afgesloten. We lopen verder en oriënteren ons op wat souvenirs en wachten op de anderen voor de Jame Moskee. Leuk, mensen kijken en bekeken worden.

Het eten is weer lekker. Henri neemt khoresht, dat is een stoofpotje net rundvlees en noten, en ik neem kip curry. Als afsluiting van ons bezoek aan Yazd nemen we een alcoholvrije vruchtencocktail in een rooftop bar met uitzicht op de verlichte minaretten van Jame Moskee.