Vakantie 2019, laatste dag Krakow en reis naar Slowakije.

Zaterdag 10 augustus 2019

Vandaag is het onze laatste dag in Polen, maar deze dag is wel lekker volgestopt met activiteiten. Na het ontbijt rijden wij met auto weg bij het hotel en rijden verder de stad in, richting de joodse wijk van Krakow. De auto parkeren wij in een overdekt winkelcentrum en lopen nu richting onze 1^e stop voor vandaag. Ook dit heeft Martijn vooraf uitgezocht en geboekt, wij kunnen zo langs de rij wachtenden lopen, dat scheelt weer tijd. Wij brengen in de ochtend een bezoek aan de fabriek van Oscar Schindler, zijn verhaal is verfilmd door Steven Spielberg in de film; Schindlers List. Deze man was eigenaar van email-fabriek in Krakow, in deze fabriek werden artikelen van email gemaakt en later in de oorlog werd dat munitie. Omdat deze fabriek onder Nazi bewind stond, kon Oscar Joods dwangarbeiders inzetten, maar hij deed dat op een goede manier door voldoende zorg en eten te geven aan deze arbeiders en deze Joden hoefden ook niet worden weggestuurd naar concentratiekampen. Op deze manier heeft hij veel joden kunnen redden. De fabriek is sinds 2010 opgesteld voor publiek en laat op een goede en interactieve manier het leven van Krakow zien, vanaf 1939 tot aan 1945. Alles is goed uitgebeeld, zelfs de Joodse Muur van de Joodse wijk is gedeeltelijk nagebouwd, ook het kantoor van Oscar Schindler is gevestigd op de exacte locatie in de fabriek met zijn eigen bureau. Echt een aanrader om te doen en wij zijn er ruim meer dan 3 uur binnen geweest.

Wanneer wij weer buiten staan, voelt de temperatuur lekker warm aan, eerst maar tijd voor een drankje en hapje, gelukkig is er naast het fabriekspand een restaurant gevestigd, wij bestellen een zomers carpaccio. We besluiten na de lunch een korte wandeling te maken door de Joodse wijk, hier zien wij verschillende panden die voorheen van de Joden waren, uit respect zijn de panden qua reclameborden nagemaakt en teruggeplaatst. De wijk ligt wat onder een vergrootglas, want er wonen haast geen joden meer, dus de wijk krijgt een commercieel tintje. Wij lopen er wel lekker door heen en bezoeken nog een synagoge, deze wordt niet meer gebruikt en dient nu als museum. Er is een tijdelijke tentoonstelling van oude foto’s en heden foto’s, deze zijn samengevoegd tot 1 foto. Erg bijzonder om te zien.

Rond 14.30 zijn wij weer terug bij de auto, snel stappen wij weer in en rijden door naar onze volgende bestemming; de zoutmijn in Wieliczka. Hier hebben wij gelukkig ook weer kaartjes online eerder deze week voor gekocht. Want ook hier stonden weer veel mensen in de zon te wachten om een kaartjes te kopen. Ik ben hier in 2011 ook al eerder geweest, maar de situatie is er veranderd. Wij dalen als groep eerst met verschillende trappen met in totaal 308 treden naar beneden in de mijn, voorheen ging het met een lift. Maar vervolgens maken wij min of meer dezelfde tour, het is een fantastische mijn, waarin sinds het einde van 13^e eeuw al zout wordt gewonnen. Door de lange geschiedenis zijn er verschillende kamers in de mijn speciaal aangelegd zoals een kapel met sculpturen, reliëfs en altaren. Het is prachtig om te zien, alleen ligt het tempo voor de rondleiding erg hoog en volgen de groepen elkaar snel op. Dat maakt het soms lastig om ervan te genieten. Met een mijnlift worden wij vervolgens weer naar bovengebracht, het is wel een krappe bedoeling met 9 personen in een lift van 2 bij 2,5 meter. In totaal hebben wij hier ook 2,5 uur rondgelopen. Mooi dat wij deze top bezienswaardigheid van Polen ook hebben meegenomen op deze reis.

Wij gaan nu snel op weg naar onze volgende hotel, deze ligt in Slowakije, ik neem het eerste stuk voor mijn rekening. Dit keer hebben wij in het begin nog wel snelwegen maar deze verdwijnen nu snel en wij rijden op wegen met een maximum  van 90 km per uur. Maar vaak kunnen wij dat niet halen omdat wij ook door dorpjes heen rijden. Het is prachtig want zo zie je meer van het land, maar het schiet niet echt op. In totaal zouden wij 3,5 uur rijden over een afstand van 160 km, we maken een tussenstop in het laatste grote dorp van Polen voor de grensovergang, daar eten wij ook wat. Daarna neemt Martijn het stuur over, hij rijdt verder in het donker, in het begin is het goed te doen. Maar rond de grensovergang van Slowakije merken wij dat er veel voetgangers op de weg lopen en deze hebben lang niet altijd een lamp bij zich, dit zorgt voor gevaarlijke situaties, wanneer Martijn een hert langs de kant van de weg ziet staan, besluiten wij om onze snelheid nog meer te minderen. Gelukkig komen wij rond 22.00 aan bij het hotel, daar is een groot feest bezig. Wij melden ons bij de receptie maar die had niet op onze komst gerekend. De jongedame kan slecht Engels en begrijpt niet zo goed wat wij komen doen. Al snel krijg ik een telefoon in mijn handen gedrukt, het blijkt de eigenaar te zijn van het hotel. Hij zegt niets te weten van onze boeking, terwijl wij de voucher van onze hotelovernachting hebben, maar al gauw neemt het telefonische gesprek een rare wending. De man vraagt: waar komen jullie vandaan? Waarop ik antwoord: Wij komen uit Nederland! Daarop gaat deze man ineens Nederlands praten tegen mij. Dit maakt het communiceren wel een stuk makkelijker, al snel blijkt het een misverstand te zijn. De touroperator in Slowakije heeft alleen onze voornamen in het hotelreserveringssysteem gezet. Wij halen opgelucht adem, wij kunnen slapen in het hotel. Het hotel ligt bovenop een berg in het plaatsje Bardejov, het heeft een prachtig uitzicht maar dat zouden wij de volgende dag echt pas gaan merken.