Vakantie 2019: Duitsland; Buchenwald

Dinsdag 20 augustus 2019

Wat jammer dat wij Praag moeten verlaten, maar dat is het nadeel van een rondreis. Je bent overal een korte periode en zo zie je in 18 dagen veel steden en kun je een goed beeld vormen van deze landen. Gelukkig kunnen wij makkelijk Praag verlaten en rijden wij naar ons laatste hotel van deze reis. De route voert ons langs veel N-wegen. Op deze wegen kun je maximaal 90 km per uur rijden en dat is prettig. Je ziet genoeg van het land en haar landschap. Onze volgende hotel ligt in Duitsland en dat ligt op de route naar huis. Maar wij blijven eerst nog twee nachten in Erfurt.

Wij kiezen ervoor om een tussenstop te maken in het plaatsje Buchenwald (bij Weimar). Buchenwald is bekend geworden om zijn concentratiekamp, wij lopen hier meer dan drie uur rond en hebben dan nog niet alles kunnen zien. Het gehele complex is voorzien van een audioguide en dat is prettig. Je krijgt extra informatie over het kamp en zijn verleden. De tour is erg gedetailleerd, vertelt veel over de werkwijze en laat dat ook goed zien met beeldmateriaal wat schokkend is. Het blijft mij verbazen dat de Duitse bevolking uit de periode 1933 tot 1945 zo naïef kon zijn en zo fanatiek meewerkte aan het plan om bepaalde volken te willen vernietigen. Ik zal een voorbeeld geven: in het begin had het kamp nog geen beschikking over een crematorium, om de “politieke gevangen” die waren “omgekomen” in het park, kreeg de kampleiding toestemming van het gemeentebestuur van Weimar om de doden te cremeren in het lokale crematorium, bizar! Ook werkte het ziekenhuis van Weimar mee aan medische proeven die in het kamp werden gehouden. In kamp werden naar schatting 600 Russische soldaten door de nazi’s vermoord via een nekschotmethode, in deze methode werden deze soldaten om de tuin geleid. Het leek dat zijn een medisch onderzoek kregen, maar tijdens het opmeten van hun lengte werden deze soldaten via een luik in de muur met een kogel in hun nek doodgeschoten door de nazi’s. Op deze manier kregen de nazi’s geen oogcontact met deze soldaten en dat zorgde voor een snellere verwerking van deze doden. Het kamp werd in de laatste jaren van de oorlog overspoeld met joden uit andere kampen omdat deze werden gesloten door de oprukkende geallieerden. In kamp werd alles met detail gedaan, zo kregen alle nieuwe gevangen hun grondige reinigingsbeurt om zo besmettelijke ziektes uit het kamp te weren. Het concentratiekamp beschikte zelfs over een kleine dierentuin met beren en herten om zo het normale leven uit te stralen, het personeel van het kamp kon dan hier 10 meter van het kamp “ontspannen”.

In het grote pakhuis is ook een tentoonstelling te zien, het pakhuis is volledig ingericht voor haar bezoekers dat was in dit geval erg prettig want ondertussen is het buiten flink gaan regenen, dat is echt voor ons de eerste keer tijdens deze vakantie. Het is niet erg, want het hoort eigenlijk ook wel bij deze locatie. Gelukkig klaart het wel rond 18:00 wat op en zo kunnen wij min of meer droog bij de auto komen, wij hadden wel langer willen kijken maar alles wordt om 18:00 afgesloten.

Wii rijden nog een kleine 30 minuten en dan komen wij aan bij ons hotel. Het is verwarrend qua parkeren. Alle parkeerplekken bij het hotel zijn vol, wij krijgen het advies om een andere parkeerplaats te zoeken, maar daar werkt de bankpas niet en parkeerautomaat wil geen munten accepteren. Ik download een app, dat moet genoeg zijn. Wanneer wij zijn ingecheckt, krijgen wij een verrassing te horen, want bij deze reservering hoort een driegangenmenu. Dit hadden wij blijkbaar over het hoofd gezien. Snel dumpen wij onze spullen en lopen naar het restaurant wat het driegangenmenu gaat serveren. Door deze wandeling in de stad zien wij meteen de stad, het is een groot contrast met Praag, maar het voelt ook wel weer lekker. Noem het een beetje afbouwen. Het eten is typisch Duits, het smaakt prima maar om nou te spreken van een uitgebalanceerde smaak, nee dat niet.

Terug gekomen op onze hotelkamer drinken wij nog een flesje wijn, terwijl Martijn op zijn telefoon een spelletje speelt en ik aan mijn blog schrijf. Het schrijven van zo’n blog kost relatief veel tijd en de combinatie van vermoeidheid en alcohol zorgen er soms voor dat ik schrijffouten maak. Gelukkig leest Martijn nu mij schrijfcreaties na en dat zorgt ervoor dat mijn fouten verminderen. Waarom ik eigenlijk dan toch schrijf? Het leuke is van z’n rondreis dat je zoveel kunt zien maar je vergeet ook snel weer dingen en nu kan ik mijn reizen teruglezen.